To koniec

To koniec, nie będzie już nic
Los przerwał między nami niewidzialną nić
Zostawił ranę w sercu, och, jak ona strasznie krwawi
A dusza… niczym chmura z deszczem nie przerwanie łzawi…
To koniec, nie będzie już nic
Nie mogę się przecież z przeznaczeniem bić
Moje plany, łzy i marzenia skrzydlate
W nicość przepadły, stały się zwykłe, popielate…
Bo to koniec, nie będzie już nic
Miłość? Nie wierzę, nie istnieje – to wielki kicz
Dla mnie uczucia umarły, niczym uschły kwiat
Został mi tylko smutek, do końca pustych lat
Więc to jest koniec, nie ma już nic
Na szczęście rozpacz się polała, teraz rozpacz będę pić!
Bo tylko to pozostało, ja nie chcę dłużej trwać
Patrzeć na radość innych i nie mogąc radości dać
To jest już koniec, nie warto już żyć
Patrzeć na ciebie, nieszczęśliwą być
Odszedłeś na zawsze, nigdy nie powrócisz
Nie dowiesz się o mnie i się nie zasmucisz
Nie warto…
To jest koniec, nie będzie już nic…

...chociaż czasem koniec może się stać początkiem

autor

atlanta

Dodano: 2004-06-18 20:13:00

Ten wiersz przeczytano 2595 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie