To nasza ziemia
orkiestra stroi instrumenty
dyrygent unosi batutę
lawina spada powoli hucząc
trzaskiem leci przęsłami gór
spada w potoki strumyki
dyrygent rozkłada ręce
i nagły grzmot burza błysk
iskierki słońca
rozjaśnią widnokrąg
brzęczą pszczoły owady
świergot ptaków krzyk mew
nagrzane owoce spadają
plony ziemi splecione wieńcem
niosą ze śpiewem dzieci
zaorane pola zasnute mgła
szaro-blade chmury rozwiewa wiatr
krzyk dzikich gęsi
ptaki żałosnym śpiewem
żegnają lato
wichura łamiąc zrywa gałęzie
liście barwną kaskadą ścielą ścieżki
na organkach chłopiec gra
ostatnie akordy
milkną instrumenty
autor
NiebieskaDama
Dodano: 2011-06-11 07:24:18
Ten wiersz przeczytano 697 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Szczególna to orkiestra , która w tak piękny sposób
potrafi zagrać i ukazać uroki naszej Matki Ziemi ,
Pozdrawiam miło.
,,To ona, to Ziemia ojczyzna ludzi,,.
Czytajac ten wiersz miałem wrażenie, że oglądam
ciekawy film dokumentalny na,, National Geographic,,.
Pięknie+++
Tak, to nasza ziemia:))) Niebieska, kochanie ładnie ją
opisałaś, coś w tym jest! Pozdrawiam niezwykle
serdecznie:)
bardzo ładnie napisane, fajne metafory :-)
Tak brzmi życie! Pozdrawiam!
Bardzo kolorowo i obrazowo opisałaś naszą
ziemię...pozdrawiam serdecznie...
Ładny wiersz, delikatny...
Pozdrawiam :)
Ślicznie i obrazowo!
Witaj Słonko ładnie namalowałaś obraz naszej ziemi,
zobaczyłam w nim skrawek mojego nieba i aż się
uśmiechnęłam, a to dobry znak na początek dnia.
Pozdrawiam :)
pałeczka dyrygenta budzisz świt, batuta wyznacza jej
rytm-muzyka przywołujesz góry, każesz wodzie pływać
strumykiem.
Ruchem batuty rozjaśniasz widnokrąg, wskazując łany,
na których koczować będą owady. Wywołujesz krzyk mew,
rozganiasz wiatr, wolno wzniecasz dzieci śpiew.
Milkną akordy twojego grania, odkładasz batutę, do
następnego jej zadania.
Bo co dnia ją podnosisz,orkiestrze dajesz tajemne
znaki, to twoja poezja, to twoje piękno poetko.
Ile nasłuchałem się delikatnych akordów, ile było
bębnowego gniewu w twojej przenośni,dziękuję za
to,pewnie jutro tutaj znowu zagościsz.
Miłego dnia, za niedługo zaczną spadać nagrzane
owoce,ty pisać będziesz swoje piękne wiersze w
nieprzespane noce.
Pozdrowienia oplatam kwiatami
Bolesław
To nasza ziemia,bardzo ciekawie przedstawione
życie,natura.Oczywiście,wiersz ma Twój Niebieski
klimat.Pozdrawiam:)