To nic

Pokochałam już wszystkie niedoskonałości , więc zaakceptuj mnie taką jaką jestem..

To nic że mam kilka zmarszczek
a skroń się srebrzy powoli
pod brodą rośnie daszek
czas leci lecz serce nie boli

Bo młodość wciąż we mnie mieszka
do góry wznosi dodaje skrzydeł
choć nie wyspana energią tryskam
jak dziecko uwielbiam psikusy z powideł

Szkoda mi że nie mogę wspomnień cofnąć
powrócić do tych których już nie ma latami
żyć przecież trzeba i we łzach nie moknąć
bo najważniejsze jeszcze przed nami

autor

Beti

Dodano: 2006-06-23 13:15:31

Ten wiersz przeczytano 400 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie