Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

To nic, że wieje

Sad się rozwichrzył. W ramionach wichury
płot do przytulii w konwulsjach się tuli.
Świszczą i jęczą drzewa wpół złapane.
Tul mnie kochanie.

Muzyka liści w klonach pochowana,
deszcz śpiewa w krzakach jakby tylko dla nas.
Stado przeczarnych pielgrzymów w rytm drepcze.
Potańczmy z deszczem.

Mkną pocałunki zbudzone w pośpiechu,
wicher osiągnął apogeum grzechu.
Kałużom gwałtem pomarszczył falbany.
Czas wstać kochany.

Dodano: 2019-11-05 12:33:40
Ten wiersz przeczytano 2194 razy
Oddanych głosów: 67
Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Przyroda
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (63)

ireneo ireneo

Zalotny tryptyk, metaforyczne malowanki i kochanki,
kochanki. Nie mam do czego się przyczepić - może do
tui jeśli tuja się do niej nie przytuli:)

Zosiak Zosiak

Ładnie :)
Pozdrawiam.

anula-2 anula-2

Mniejsze wersy sofickie, jakżeż kochliwe, wiatr ma
używanie. Ewo tośmy wybrali ten sam gatunek, żeby się
wypowiedzieć.

Miłego dnia.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »