To nie jest czas na umieranie

Kiedy już zetrą
zmęczony uśmiech z twojej twarzy
nic nie będzie już takie samo
Dwoje zmęczonych ludzi o zmierzchu
czekających aż światło księżyca
wśliźnie się jak włamywacz
przez uchylone okno
i rozjaśni smutne nasze oblicza

Czekamy na śmierć
która łamie pieczęć życia
tak łatwo
jak łamie się wszelkie zakazy

Nie znam twojego wroga
z którym toczysz bój ostatni
Nie potrafię stanąć w twojej obronie
chwycić się z nim za bary
lub choćby wyzwać go
tak normalnie po ludzku
jak to robią chłopcy z szemranej dzielnicy

Wymawiasz moje imię
jakbyś liczyła wszystkie moje grzechy
nawet te których jeszcze nie znam
Czuję się winny
wszystkim słowom niewypowiedzianym
uczynkom niespełnionym
nocom nieprzespanym

Za oknem budzi się wiosna
To nie jest czas na umieranie
mówię
lecz ty już tego nie słyszysz
Będę się za ciebie modlił
paciorkami wspomnień
a ty mi przebacz
wszystkie moje grzechy

Manuel del Kiro

autor

Manuel del Kiro

Napisany: 2020-01-11 Dodano: 2020-01-11 17:59:44

Ten wiersz przeczytano 524 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie