To nie jest wiersz
Piszę i czytam,bo czuję potrzebe.
Piszę bo bardzo to mi pomaga.
Czytam - bo lubię znać innych odczucia
choć sama nie zawsze z nimi się zgadzam.
Chyba moje myśli innym idą torem,
czuję to,gdy czytam,również komentarze.
Odnoszę wrażenie,że nie jestem wzorem
i że nie potrafię niczym Was obdarzyć.
Przyjemnie mi gdy moje wierszyki są miłe
i lubie poczytać przychylny komentarz.
Nie gardzę uwagą,bo w niej jest siła,
choć nie każdy chciałby powiedzieć to w
twarz.
Może jestem inna,mam zmienne nastroje.
Przeżyłam lat wiele,końca nie przewidzę.
Czytam Wasze wiersze,to mnie uspokaja.
Czasem w Waszych wierszach swoje życie
widzę.
Jak zauważyłam,prawie wszyscy się
znacie.
Ja zbyt krótko jestem z Wami,ale ważne
jest to,że jestem.
Komentarze (6)
Tak to że jesteś, jest ważne i dla nas, a widzę że to
nie pierwszy wiersz więc otwarcie pisz spokojnie -
starszych wśród nas nie brakuje to i o takie zmienne
nastroje wcale nie ciężko, a pisanie
wciąga...powodzenia
Jesteś..i to się liczy..Każdy kiedyś był nowy i każdy
się czegoś nauczył.. M.
Poezja to poezja a wodolejska grafomania to wodolejska
grafomania. Źle ci ,smutno to pisz z głowy ale na
Parnas cię to nie wyniesie.
Mówisz - opisujesz. Opisujesz - mówisz. ;)
każdy wnosi tu coś od siebie, jakieś bogactwo własnych
odczuć, przeżyć...chyba myślę podobnie, pozdrawiam
serdecznie
i bądź...pisz, czytaj, przezywaj....