To nie mój kraj
Zapachem wiosny zbudzone wspomnienia
w paletę barw zamienione,
wciąż zapytują o resztki piękna
co w długiej drodze zgubione.
A szachownica pól poszarzała,
nie widać gdzie kraniec, gdzie miedza,
nie daje już chłodu i cienia zwiewnego
drzewo, gdy rolnik tam siedział.
Słońce nie widzi lustra na ziemi
nie kąpie promieni w rzepaku,
a kłosy zboża chociaż złotem mienią
płaczą, za czerwienią maków.
Chabrowa łąka odradza się jeszcze
wśród złego kosiarek skowytu,
nie chciałabym ja być i upadku
wieszczem,
lecz tęsknię za Polską godną zachwytu.
autor
anatea
Dodano: 2011-03-20 00:11:23
Ten wiersz przeczytano 1005 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
Wzruszył mnie Twój wiersz...- ja też lubiłam piękny
krajobraz wiejski. Maki czerwone i chabry wśród
zbóż...dziewanny i rumianki na obrzeżach, a na
miedzach polne grusze... to obrazki ze wspomnień -
pięknie. Pozdrawiam.
anateo, Polska jest nadal bardzo piękna :-)
przejmujący wiersz...
Taka jest Polska pełna zachwytów gdy kwitną maki
czerwone i dojrzewają słoneczniki :)
Tęsknota wyrażona za ojczyzną poprzez kontrast. Dobre
metafory! Pozdrawiam:)
Ladny wiersz :)
Tęskno mi Panie do kraju tego gdzie kruszyne chleba
podnosza z ziemi przez uszanowanie,,cyt,,śliczny
pozdrawiam++++
Każdy ma prawo wyrażać własne tęsknoty, a te podzielam
bo pachną Polska choć pesymizm tu widzę, a przecież
nie jest wcale tak żle. Tu nasze miejcse, tu jest NASZ
KRAJ.
Chyba nie rozumiesz czegoś. Tutaj tylko Piotrek jest
prawdziwie wolny. Tylko On wie czym jest poezja.
Dobijają na szczęście do niego inni. Ci prawdziwi.
Obudź się, jak mówi Piotrek.
głęboki patriotyzm, żeby Polska była Polską...
Tęsknota za "naturalną naturalnością" i chyba lęk, ze
nas też "zrobotują".Również tęskniąca za chabrami i
makami, pozdrawiam.
JEŚLI NIE CZUJESZ SIĘ ZNIEWOLONA, TO ZNACZY, ŻE JUŻ
SIĘ STAŁO. PRZESIĄKŁAŚ CYWILIZACJĄ. CZY POEZJA TO
KIERAT? CZY KTOKOLWIEK MA PRAWO CIĘ BANOWAĆ? TWÓJ
PRZEKAZ? CZY JAKIŚ KWASI COŚ TAM MOŻE DYKTOWAĆ CI JAK
PISAĆ? JEŚLI TAK, TO WSPÓŁCZUJĘ. POZDRAWIAM.
Nie ma juz chat pod strzechą, co dla pamięci nie jest
pociechą! Pozdrawiam!
ja nie tęsknię ...ja je niedługo zobaczę ...to
wszystko jest takie piękne ...pozdrawiam ciepło
czytając twój wiersz miałem chęć zacytować inwokacje
do Pana Tadeusza ale tego nie zrobię. dobry wiersz.
pozdrawiam i zapraszam do siebie:P
lecz tęsknię za Polską godną zachwytu.= pięknie
napisane ....