To ostatni taki wieczór
Jeszcze tylko kwiaty wstawię do wazonu,
czarnym tuszem rzęsy maznę dla odmiany
i wspomnienia zapakuję w stary kufer,
niech się kurzem tam zasnują - mój
kochany.
Włożę suknię tę wybraną na okazje,
kiedy wieczór gwarny dzień odeśle w
nicość,
wzniosę toast własnych marzeń, by
zapomnieć
i przekreślić to, co dawniej nas
łączyło.
Bo tak pięknie tej jesieni jest na
świecie,
chociaż ptaki prawie wszystkie odlatują.
Chcę uwolnić się od złudzeń nierealnych,
i nadzieją w nowe jutro promieniując.
autor
Krysy
Dodano: 2014-09-27 04:30:37
Ten wiersz przeczytano 854 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Dobry wiersz i świetny jest ten optymizm,bo na ogół
jest go brak gdy się żegnamy z utraconą miłością,a
tutaj jest nadzieja na lepsze jutro.
Pozdrawiam serdecznie:)
urzekająco delikatne i piękne pożegnanie ale jest
wyczuwalna niepewność przed jutrem,życzę pogodnych dni
Wczoraj nie wróci, a każda chwila była, jest i będzie
niepowtarzalna.
Ładne pożegnanie z przeszłością.
Pozdrawiam
Bardzo ładny wiersz, wzruszający, zmuszający do
myślenia
Pięknie o rozstaniu.Pozdrawiam:)
Nie wiedziałem,że jest taki ktoś na Beju,co tak ładnie
pisze.Pozdrawiam.
Jesienne refleksja nad przemijaniem, pakujemy
wspomnienia, żeby po jakimś czasie wrócić do nich i
delektować się tymi wspaniałymi momentami:) pozdrawiam
I jak co roku jesień skłania do refleksji, przywołuje
wspomnienia, które analizujemy czasem aż do bólu.
Zastanawiam się nad tą eskalacją ptaków, nie do końca
mi pasuje to określenie, bo eskalacja wiąże się z
uczuciami lub działaniem. W ostatnim wersie, gdyby
zrezygnowac z "z", czytałoby się lepiej :
i nadzieją w nowe jutro promieniując,
bo można promieniowac nadzieją, ale z nadzieją, to
tak, jakbyś Ty promieniowała...
Poza tym wydaje mi się, że "promieniując" w
bezokoliczniku nie pasuje do reszty.
Ale marudzę - przepraszam !
Wiersz klimatyczny, zatrzymuje ...
Pozdrawiam z daleka ;))
Urzekasz tymi wersami, przekazem i formą.
Pozdrawiam :)
Czytając ten wiersz, chciałabym by miał jeszcze kilka
strof...czuję niedosyt:)
jesień sprzyja odchodzeniu. jeśli żegnamy złudzenia,
to dobrze - nowe życie puka do drzwi.
pozdrawiam:)
Bardzo ładny wiersz w melancholijnym jesiennym
klimacie, dawno Cię nie było:-( Pozdrawiam serdecznie
Jesien zlota a idzie zima pozdrawiam
Szkoda, złota jesień jest piekna. Pozdrawiam