To sierpień

Coś z goła innego niż wczoraj. Zapraszam do poczytania:))))

Ognisko przygasa, a księżyc znużony
rozpędza nad lustrem jeziora obłoki,
by gwiazdy kosmyki swych promiennych włosów
nim zasną zaplotły w warkocze i loki.
Bo one kochają być piękne nadzwyczaj
i pragną, gdy znowu je wieczór obudzi
błyszczeć tak przecudnie niczym celebrytki,
oraz kraść spojrzenia przechodzących ludzi.

Rój Perseid błyszczy pomiędzy chmurami,
to sierpień, połowa wakacji za nami.

Już chłód od jeziora nadciąga wraz z mgłami,
a rosa pokrywa perłami grążele
i kolię z diamentów na nitkę pajęczą
nawleka by lśniła niczym damuzele.
Już skrzypki swe stroją rozmarzone świerszcze,
ku Afryce tęsknie zerkają bociany,
a myszy zbierają kłosy zapomniane,
które pozostawił rolnik zatroskany.
Jabłka się czerwienią, dom pachnie grzybami.
To sierpień, już prawie wakacje za nami.

Dzieci popaliły wszystkie kalendarze
i brną niczym w zaspie wśród letnich uniesień,
a w noce bezsenne zegar zaklinają,
niech sprawi by nigdy nie zawitał wrzesień.
Na polach wiatr hula i wspomina łany
co jeszcze je wczoraj czesał jak grzebieniem.
W krąg wszystko dojrzewa, gruszki i dziewczyny
w pogoni za szczęściem i słodkim spełnieniem.

Miłość wakacyjna odchodzi ze łzami
przez sierpień, co kroczy polnymi drogami.

Tylko bez obaw. Jeszcze lato w pełni i te miłostki niech trwają w najlepsze. Pozdrawiam z uśmiechem oczywiście gminnym:)))))

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2020-08-06 Dodano: 2020-08-06 07:14:16

Ten wiersz przeczytano 820 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie