To trudne: zapomnieć...

dlatego kogut powinien chodzić sam, a do kurnika
zaglądać gdy ma wyraźną ochotę...pozdrawiam

czy do śmierci jeszcze daleko ...to zależy ...
wszystko od Niego ... trzeba zawsze żyć tak by nigdy
nie żałować ...

Masz rację Gabi, ze jest w tym jakaś refleksja,a nawet
probo pojednania , zbliżenia ze wspólbohaterką
wiersza. Okoliczności jednak były mało sprzyjające.
Tak więc i Ona i ja - przegraliśmy.
Podrawiam serdecznie:)

Refleksyjnie, z podobaniem.
Dobrego wieczoru:)

Re: Wiktor
To dobrze, że żyjecie w zgodzie,
dość rzadko się to zdarza po rozstaniach/rozwodach, to
prawda, że wychowanie ma bardzo duży wpływa na nas i
zawsze jest on pozytywny, niestety.
Dobrego wieczoru życzę, pozdrawiam również.

Grazynko! - w swoich rozważaniach podnioslaś wiele
istotnych przyczyn ostracyzmu. Powiem jedynie tyle, ze
do diś - z małżonką bylą zyję w zgodzie:ona byla
ofiarą swojego odebranego wychowania, nie wybierala
sobie rodzicow, ani wielu okoliczności, ktore
odcisnęly na niej piętno.
Podrawiam serdecznie:)

Hm, wiersz życiowy, tak bywa, że czasem jakieś
środowisko pozornie nam bliskie może nas zadziobać,
może być dla nas toksyczne, może dlatego, że nie
potrafi nas zrozumieć, albo samo ma swoje problemy, np
weszło w nałóg, z którym sobie nie może poradzić, z
pewnością pierwiastek męski wśród mnogości żeńskiego
może mieć pod górkę, a czasem to jest niezależne od
płci, tylko od tzw nadawania na innych falach, czyli
np - z powodu odmienności, niezrozumienia, czy też
braku chęci do zrozumienia i porozumienia, skazuje się
kogoś na ostaracyzm tylko dlatego, że chce pozostać
sobą, niestety jest to częste zjawisko, bardzo dobry,
życiowy wiersz Wiktorze.
Pozdrawiam serdecznie.

Mily - to bylo wyzwanie, stponiowo, powoli... -
stawalem się włascicielem swojej osoby. Byla proba
otrucia, ale - jestem z Wami:piszę wiersze, komentuję
i z głodu - mimo, ze poważnie chory - nie umieram.
Pozdrawiam serdecznie:)

Jazkólko! - moją teściowkę - ostatniego dnia pobytu u
niej - wyleczylem z alkoholizmu: to bylo statni
dzieńjej spożywania. Fakt: za terapię szokową
zaplacila zawalem serca, ale do śmieci (cirka25 lat)
nie tknęla juz alkoholu.
Pozdrawam:) -nie lubilem gdakać, często musialem
milczeć...

Bycie sobą to komfort, ale i wyzwanie.
Pozdrawiam Wiktorze :)

Tereniu! - moje komentarze - to plotki nie z tej
ziemi. - a i tak - niepoczytne:)))
Pozdrawiam serdecznie:)

Z goryczą o niezrozumieniu, nieprzystawaniu... Ciężko
zaakceptować inność.
/Gdyś wszedł między kury,
musisz gdakać, jak i one.../

Marianie! - ja po prostuyłem szaleńcem. Fakt - bylem
pod ścianą, ale - wżenilem się w patologię. Mialem
zwiać, ale sprawy - tylko po częsci z mojej winy -
potoczyly się za daleko.
A Twoj wiersz - tak jak Ossa chyba napisala - bardzo
ciepły i ujmujący.
Pozdrawiam serdecznie:)

Dawniej tak było, że po ślubie mało kto mógł mieszkać
samodzielnie. Ja też mieszkałem u teściowej ale waga
sił była inna ( 2 kobiety ja i trzech synów)lecz i tak
było ciężko się dogadać... Wiktorze, dziękuję za
podpowiedź, już poprawiłem jak sugerowałeś, Pozdrawiam
:)

No có Małgosiu; to nie bylo małzeństwo z miłości. Ale-
to nie bylo także malżeństwo z rozsądku - raczej z
jego braku. - ale - w sumie siedem lat - przeleciało i
gotow bylem związek z zaczątkami uczuć z mojej strony
kontynuować. - Było - jak było, jest jak jest: jestem
obcy nawet dla swojego syna. - Takie "buty".
Pozdrawiam serdecznie:)