To trudne: zapomnieć...

Wiersz napisany po ślubie i zamieszkaniu u teściowej w towrzystwie 4 - 6 kobiet. Poprawiony.

tytuł nr. 2 z dnia25.10.2019 r. - jako wynik refleksji z doświadczenia i po części wyjaśnienie wiersza oraz zaistniałego życiwo usytuowania:
"Malowany ptak. (- Kogut) - jako jego pióra i czerwony grzebień"



do śmierci... – jest mi pewnie - jeszcze – dość daleko
podziwiam drzewa – chmury
- i światło na niebie

- i chętnie odpoczywam – nad liwiecką rzeką
gdzie nam łatwiej – przybliżyć
– swe głowy do siebie

dla mnie - trudne: zapomnieć
gdy pustka jest taka,
że ptak zwykły na drzewie jest żywym wspomnieniem

- i nie mogę być sobą
(i nie mogę płakać…)

- rozdziobią... - w kurnym stadzie... (- gdy nic o nich nie wiem.)


1983 r.

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2013-03-25 Dodano: 2019-05-28 09:11:36

Ten wiersz przeczytano 1357 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie