to trudno...

to trudno
że dni jesienne nam przyniosły zdradę
to szkoda
że obaliły nas wiatry


ale przecież jesteś!
sypiasz w spiżowych komnatach

ale przecież jestem!
chodzę na wysokich obcasach

szkoda
że zwariowałam
ale samotność to pewien rodzaj zła

szkoda, żeś ty nie taki jak w marzeniach!
szkoda, żem ja nie taka
jak złoty fidiaszowy posąg...

ale przecież jestem!
jeszcze bardziej chcę grzeszyć

ale przecież jesteś!
mógłbyś mnie tego nauczyć


tylko, szkoda wielka
że nikt a nikt na twoją miarę
bo wszyscy jak szare okruchy

tylko, szkoda wielka
że nikt a nikt na moją miarę
bo wszyscy jakoś monstrualni i kwitnący

autor

KATrina144

Napisany: 2008-01-02 Dodano: 2008-09-29 16:13:37

Ten wiersz przeczytano 521 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie