To tylko bukwie
Już wiesz? Mgły kładą się jak długie
a słońce nic nie obiecuje.
Liść kolorowym pocałunkiem
obdarza częściej pola puste
gdzie buk zapomniał o człowieku
a błogo sławi zbożne rżyska.
Z jarzębinowych wiatr wypieków
plecie różańce. Stara pliszka
ostatnią spowiedź przed odlotem
odbyła w rowie. Poniewierka.
Da buk nam złota, w życie wplotę,
taka jesienna. Rwana przez wiatr.
autor
Stella-Jagoda
Dodano: 2019-08-22 13:15:40
Ten wiersz przeczytano 2704 razy
Oddanych głosów: 83
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (89)
Sławku- potwierdzam idenycznośc odczuć, od samego
początku:) - pozdro:)
Mam nieodparte wrażenie Ewo, że bawisz się w wierszu
pidobieństwem wymowy słów „Bóg” i „buk”. Użycie słów
„różaniec”, „zbożny”, „spowiedź”, zwrotu „”buk”
zapomniał o człowieku” wydają się potwierdzać moją
teorię. Tak, czy siak, przyjemnie było poczytać. :)
Ślę moc serdeczności.
Pięknie i obrazowo...pozdrawiam serdecznie.
To tylko bukwie a jak pięknie opisane,
na tle przyrody tak ciekawie ukazane.
Serdecznie pozdrawiam życząc miłego wieczoru :)
Witaj,
zawsze może być piękniej i romantyczniej...
Z pozdrowieniami i /+/
Prześlicznie
...tyle co 'czytałam' Tadzia, teraz u
ciebie...jesiennieje, a to coraz bardziej i moją wenę
woła:))
pozdrawiam:))
Jestem zauroczony tym cudownym wierszem Stello.
Perełka!
Pięknie.
Klimat poetycki. Wiersz super.
Ja za Mariuszem...po prostu poezja;)
Dziękuję kolejnym gościom za słowo o wierszyku :)
Pomyślałam o lesie bukowym. To się zajadajcie ;)
Ale to tak na marginesie :)