To tylko ja....ona...

Dla pewnego mężczyzny z którym spędziłam wspaniałe chwile...

Stoi na wysokiej skarpie
Szum spienionych fal przeszywa ją na wskroś
Ludzie wokół niej ślepo patrzących przed siebie
Zaklęta w ciszy kamienia
Patrzy jak ostatni pociąg odjeżdża
Pragnie się uwolnić i pofrunąć do gwiazd
Ostatni raz ogląda się za siebie
Frunie jak ptak ku granatowej głębi
Nigdy już nikt nie usłyszy jej głosu
Nikt jej nie przytuli
Nie spojrzy w oczy
Nie pocałuje
A teraz ....?
Siedzi na dnie i medytuje o lepszy świat dla innych

Nic o mnie nie wiesz...

autor

Paolka0328

Napisany: 2007-08-14 Dodano: 2007-08-22 16:06:14

Ten wiersz przeczytano 455 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie