Toast
Toast
za szumną młodość
co rwącym potokiem spłynęła
za wielką miłość
której naprawdę nigdy nie było
za cichą starość
co marszczy i ciało i duszę
za życie
co mlekiem i miodem płynąć nie umiało
nie chciałeś wznosić
toastu do lustra
a jednak
samotność jest taka okrutna
Komentarze (36)
Ciekawy
pozdrawiam
i głos zostawiam :) +
Drugi raz plusika nie postawię
Ale serdecznie Alu dziękuję za komentarz
Świetny wiersz I tak może być Teraz ma się tylu
przyjaciół znajomych a nie wiadomo jak by to było gdy
by nap człowiek zachorował Twój wiersz nakłania do
refleksji i przemyśleń pod kątem codzienności.
Bardzo ciekawy.Gdy samotność wkrada się w nasze życie
jesteśmy nieszczęśliwi, zawiedzeni, smutni.
Rozdarte nasze serce na próżno próbuje wykraść od
życia odrobinę czułości i miłości, bo nie potrafimy
cieszyć się wtedy niczym.
Pozdrawiam Alu Dziękuję Bardzo
Nocy dobrej
Życie miało być spełnione, lecz niestety nie zawsze
jest jak chcemy. W związku też nie takie i samotnym
też nie tak.
Wiersz ciekawy i bardzo ładny.
Pozdrawiam Alinko po długiej przerwie.
smutna refleksja .. ja wznoszę toast .. lecz nie do
lustra ..
Samotność boli, ale czasami jest konieczna do
wyciszenia się i podjęcia właściwej decyzji. Pomaga.
Pozdrawiam.
Dołączam do toastu za; życie, zdrowie i miłość, a
samotnym ludziom szczerze współczuję, Alinko, ciepło
pozdrawiam.
smutne przemijanie w samotności...wiem pomagam
przetrwać trudne chwile znajomej starszej Pani - dziś
o tym mój wiersz :-(
pozdrawiam;-)))
Dużo smutku i prawdy o samotności.Ciężkie jest życie
samotnego człowieka.Pozdrawiam.
Ładnie o samotności i przemijaniu
Samotność najczęściej boli. świetny wiersz:)
samotność naprawdę potrafi nieźle przydusić
Wiele smutku wywołanego przez samotność z serca
przekazana
Pozdrawiam Alu
dziękuję za komentarz