z Tobą

zasiedziałam sie w parku nocą,
szkoda tylko,że
jeszcze nie zielono,
trochę jak pośrodku śmierci
miał zatrzymać się czas.

tak cichym jesteś oddechem,
mimowolnym biciem serca,
pomiędzy tym co wiem a czego nie wiem,
błąkasz się
nadajesz chwili sens.

stanowczo protestuje
jezus co z drzewa spadł, cztery miesiące temu.
złamana gałąź
i całe niebo

całe niebo milczy

zasiedziałam się w parku
moich myśli,
nocą tak jasną jak dzień,
nocą tak cichą
jak sen

magiczny.

autor

neta

Napisany: 2014-03-21 Dodano: 2014-03-21 04:00:14

Ten wiersz przeczytano 670 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie