Tobie hołd składa cały świat
Ołtarze ogrody i wszystkie domy
jak panna młoda pięknie przystrojone
pokornie czekają na Ciebie Panie
pełne nadziei i bardzo stęsknione
Potulny wietrzyk i błękit nieba
przed Twym obliczem chylą swe czoła
a serce dzwonu donośnym echem
wzywa poddanych z wieży kościoła
Kwiecisty dywan przed Tobą się ściele
płatkami bratków i róż usłany
zaś dzionek wczoraj płaczący i szary
dzisiaj słoneczny i złotem ubrany
Tobie hołd składa w głębokim ukłonie
lud wierny i dziatwa w sukience białej
Boś Panem Nieba i Władcą ziemi
skryty przed światem w hostii małej
Komentarze (2)
Myślę, że ostatni wers jest pewnym nawiązaniem do słów
pieśni kościelnej, w której też występuje określenie
"w hostii ukryty", dlatego autorka go użyła. Bardzo
ładny wiersz, przypomina o istocie dzisiejszego
święta. Podobają mi się subtelne metafory. Uważam, że
wiersz nadaje się również dla dzieci.
"skryty przed światem w hostii małej" nie zgodziłbym
się jedynie z czasownikiem - przecież to nie żadne
ukrycie.