O Tobie Ma Niewiedza

Dla Aleksandry...

W Podziemiach Milczeniem Ujęła Niekrótkim,
W Potyczkach Słownych Bez Oczu Się Ściera,
Palce Jej Dzielą Się Ze Mną Jej Smutkiem,
Prawda Z Oszustwem W Jej Środku Się Spiera.

Wylewność W Niej Budzi Mych Stukot Klawiszy,
Swych Uczuć Nie Jawi, Lecz Wiem Co W Niej Siedzi...
Boleści Swe Topi W Przenikliwej Ciszy.
Płacze W Poduchę Gdy Śpią Już Sąsiedzi,

Radością Się Dzieli Z Wszystkimi Wokół,
Lecz Żal I Cierpienie Oddaje Niewielu,
Nad Głową Jej Ciężką Krąży Wciąż Sokół,
Na Słabość Czekając, Chcąc Użyć Fortelu.

Tylko Tyle O Tobie Wiem...Wiesz...?

...Powoli Nasza Znajomość Się W Wirtualną Przeistacza.

autor

Jeżollini

Napisany: 2005-08-21 Dodano: 2005-08-21 00:48:39

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie