Tor milości do życia

Przed siebie chce iść przez cale życie
Nie zatrzymywać się ,nie odpoczywać
Nie spoglądać w złudne w lustrze odbicie
Tam gdzie mnie potrzebują, tylko bywać

Nie jestem plastikowym cieniem
Nie jestem kolejnym na łące kwiatem
Lecz jestem w chlodzie ociepleniem
Swojego własnego wroga jestem bratem

Nie chcę się nigdy za siebie obracać
Wiem, że zobaczę wiele zimnych spojrzeń
Nie chcę z toru miłości do życia zbaczać
Wiem, że to najważniejsze ze wszystkich dążeń

W twarz pali mnie tylko ludzka nienawiść
Poparzenia jednak z czasem się zagoją
Nie rozumiem tych co do życia czują zawiść
Tych, którzy się chowają i nieustannie boją

Mocą strumienia z gór spływającego
Zatrzymuje atakujące mnie ciemności
Jestem tarczą, dla śmiałka walczącego
Nie idealną ale zdolną bronić miłości...

autor

MaRyLiN

Napisany: 2006-08-19 Dodano: 2006-08-19 23:16:10

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie