Toruń o świcie
Toruń świtem karawelą płynie
wieże kościołów suną dostojnie
ceglany ratusz miasta opoka
bramy otwiera flisaczej braci
mury starówki spowite bluszczem
chwytają coraz ciemniejszą zieleń
nisze gotyku w posągi strojne
przez wieki głoszą swoją historię
nadrzeczny tuman wypełnia bulwar
drzewa wrośnięte w wiślany pejzaż
zdziwione brakiem ptasiego zgiełku
tęsknią do ciepła starych uliczek
tylko rybitwy jak rzeczna flota
pilnują grodu niepomne świtu
Komentarze (47)
Piękny taki spacer po Toruniu ..a nigdy tam nie byłem
ale nic straconego . pięknie opisujesz.
pięknie obrazowo i tak poetycko o Toruniu sławnym
mieście :-)
pozdrawiam- miłego dnia:-)
stary krzyżacki gród, To ruń na mnie
Jutto spływów flisackich przypomnieniem
ja raczej ten nowy z Elany wspominam
i jak na Uniwersytecie Kopernika mnie zachwycał
o radioastronomii wykład Wolszczanina..w Piwnicach
Wiersz piękny i Toruń piękny! Pozdrawiam!
Rodowity piernik toruński pozdrawia.
pieknie:)
Odwiedzałam to miasto, Poznań Toruń to...rzut
beretem...prawie...ale Ty piszesz o mieście z innej
perspektywy i to fest fajne...tylko Wisła ta sama...
pozdrawiam serdecznie, +
Nie byłam w Toruniu
za to toruńskie pierniczki
pyszne ...
pozdrawiam :)
cudowna charakterystyka miasta wierszem...pięknego
miasta:) pozdrawiam
Ładna, poetycka widokówka Torunia
Piękny obrazek.
Trzeba mieć wyobraźnię, by porównać wieże kościołów do
karaweli. Bardzo :)
Miłego dnia.
Piękny Toruń i jego bulwary nad Wisłą,
wspominam, pozdrawiam...
ładna "widokówka"
Nie byłam a tak pięknie zapraszasz,
Jutto...Pozdrawiam świątecznie
No właśnie , tak obrazowo opisałaś
mam podobne odczucie jak poniżej , wiersz mi sie
podoba bardzo