Totus Tuus...
Totus Tuus ego sum et omnia mea Tua sunt. Accipio Te in mea omnia. Praebe mihi cor Tuum, Maria.
Nie jedna twarz od wylanych łez mokra
Odszedł Polak będący narodu darem
Słychać dzwony Bazyliki św. Piotra
A z serc ludzkich widać płynącą wiarę
Wylewając smutki z kochaną osobą
Dla wszystkich w miejscu stanął czas
Pamięcią będziemy zawsze z Tobą
Bo Ty szerzyłeś miłość i nadzieje w nas
Nasz smutek Twoje cierpienie i męka
Słowa pozostaną na wieki wieków
I ta o pokój nieustanna udręka
A wszystko to w jednym człowieku
(Jestem cały Twój i wszystko co moje do Ciebie należy. Przyjmuję Ciebie całym sobą. Daj mi Swoje serce, Maryjo.)
Komentarze (2)
Piękny wiersz i tak bardzo przemawiają słowa-"słowa
pozostaną na wieki..."
hmm...piękny wiersz,czas chociaż nieubłaganie płynie
to jednak wtedy zatrzymał się w sercu kazdego
człowieka...