transformator

/11:11/
skłania do refleksji...
wieje smutkiem...
mimo wszystko - pięknie napisane
- pomyślności życzę :)

Grusz- elu. - Moje drugie imię to Ewa:-) Ale skąd Ty
to wiesz?:-)

Smutne, niczym zycie w impasie.
Pozdrawiam serdecznie, Ewo. :)

Peelko - Co to za życie? To tak jakby samemu podłożyć
głowę pod topór. Przepraszam, może przesadziłam.
Wiersz ciekawy. Pozdrawiam cię Małgosiu:)

Smutna refleksja, celnie dobrane słowa :)

czasem tak bywa że miłość jest
nieszczęśliwa...pozdrawiam.

Bardzo dziękuję kolejnym odwiedzającym za
poczytanie:-)

To niech ta burza wreszcie będzie, może po niej w
końcu wyjdzie słońce i zabłyśnie tęcza - Pozdrawiam

Tak wygląda w wielu parach, tylko dlatego, że ani
jedno, ani drugie się nie stara:))

W tym układzie że tak powiem
każdy sobie rzepkę skrobię
żeby ludzie nie gadali
że w uczuciach my nie stali
to nie życie ta relacja
to jest taka hibernacja
nie wiem jakby tu wyjść z tego
tu impulsu brak dobrego
by zaczęło się inaczej
nie pomogą dopalacze
jedźcie sobie na wakacje
albo w jakieś delegacje
ta udręka niech się skończy
a tęsknota was połączy:)))

dziękuję za odwiedziny
i pozdrawiam pięknie:)))

Uczucia samotność częściej doświadczają ludzie będący
"razem" niż Single:)Pozdrawiam.

samotność we dwoje, to gorsze niż być samemu.
Pozdrawiam

Ładnie, bardzo dobry przekazem.
Pozdrawiam cieplutko.

A jak trzaśnie, to wióry polecą.
Serdecznie Małgosiu:))))))

Skąd ja to znam....eh....Pozdrawiam