Tren dziecięcy

głupie dziecięce marzenia
czas pyłem rozwiał na wietrze
fortuna ma przyczłapała
w szarym łatanym swetrze

głupie dziecięce nadzieje
mrzonkami podorastały
tak nietrafione i marne
jak byt nieistotny mój cały

głupie dziecięce zamiary
na które nie stało siły
na szaf dnach się zapomniały
jakoby nigdy nie były

głupie dziecięce miłości
zdarły o życia się ciernie
i tylko dym ich pożogi
gryzie mnie w oczy wciąż wiernie

a głupia dziecięca frustracja
dziwnie narasta z wiekiem
nie mogę się nijak pogodzić
że jestem ledwie człowiekiem

autor

vooko

Napisany: 2007-02-17 Dodano: 2007-02-18 12:59:07

Ten wiersz przeczytano 430 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie