Trillion Zillion Centipedes

Zagubieni w tym co przeminęło i zginęło
obleczeni w brak wyobraźni i poczucia własności.

w małej szczelinie

.

śnimy

.

wtuleni w brak przyzwoitości i poczucia godności

Bolą rączki, bolą nóżki, boli główka.


żyło nam się dobrze, z zapachem soli i z reumatyzmem zza wilgotnych ścian

Teraz budzimy się pełni nadziei, że może kiedyś ujrzymy to co niewidzialne,
Niebo płonące,
Noc krzyczącą barwami.

Niewiara z zagryzionymi ustami patrzy pytająco

.

Zieleń, odbijam się w niej głęboko

autor

Isilme

Dodano: 2007-04-28 18:29:30

Ten wiersz przeczytano 393 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie