Tristia IV

dla mieszkańców Wielunia i Widoradza

IV.

Nieprzebrane dłonie w suchej trzcinie pamięci.
Miasto zwalone pod zwięzłe stopy wiatru oddycha wolno.
Wróżymy z jego ciepłych wnętrzności. Z niepokoju
chmur. Ze spokoju kamieni

I nagle pierwszy promień otwiera bramę dzieciństwa
Jakiż widoradz :!
Srebrny ołtarz powietrza drży w oddali
I już łąki biegną w pantofelkach Matki Boskiej
Jak kiedyś Jeleń zaplątany w ciężką monstrancję słońca.

autor

puhen

Napisany: 2005-05-17 Dodano: 2006-11-19 12:03:49

Ten wiersz przeczytano 493 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie