Trochę pokory
zainspirował mnie jeden z programów pani Elżbiety Jaworowicz.
Krzywdzimy wszystkich
my pełnosprawni
życie jest dla nas
prawie okrutne
sztuczne problemy
stają się faktem
czy ktoś z nas wtedy
myśli o ludziach
dla których życie
w ciągłej udręce
walka z urzędem
głupim przepisem
jest normalnością
o byt przetrwanie
i sens istnienia.
Dajmy tym ludziom
nasze poparcie
a sami bądźmy
bardziej pokorni
nie wymyślajmy
sztucznych problemów
kochajmy ludzi
jakimi są.
Komentarze (12)
Kochajmy ludzi jakimi są...to święte słowa.
kto raz sie z tym spotkał to wie jak trudno walczyć o
swoje .."o byt przetrwanie
i sens istnienia."...-dobry wiersz-pozdrawiam
Tak, masz rację, więcej pokory a mniej przepisów.
Kochakmy ludzi,,,zycie tak krptko trwa,,,
jesiennie,,,pozdrawiam.
Piękny wiersz serce w nim Pozdrawiam:)
Prawdziwy wiersz - na czasie - pozdrawiam ciepło +
Oglądam również programy pani Jaworowicz. Twoja
inspiracja jak najbardziej celna.
Wiersz na czasie, tak szybko odchodzimy...bądźmy
pokorni i kochajmy ludzi
No cóż każdy ma problemy na miarę swoich
potrzeb...Tylko inni mają większe bariery...
Biurokratyzm podobno minął, ale wszyscy wiemy jak
jest. Temat na czasie.
tak zawisc nie i korupcja zabila czystosc mysli a
przeciez nie wszyscy musza byc zli uwierz w ludzi jak
ja to i ty - brawo:)poz.
Bo tak szybko odchodzą, chciałoby się powiedzieć za
ks. Twardowskim, A z pokorą nie tak łatwo , towar
raczej deficytowy.