TRUDNOŚCI POZNAWANIA
Trochę swobodnych rozważań o życiu.
Jak z uwięzi urwany pędził czas,
mijały sekundy, minuty, godziny,
gdzie był zagajnik, dzisiaj jest już
las.
Kolejne minęły też urodziny.
Skronie już pokrył nam siwy włos,
a ciągle czegoś jeszcze nie umiemy.
Prześladuje nas niewdzięczny los,
że jeszcze wszystkiego nie rozumniemy.
Przebyliśmy już drogi życia szmat,
jesteśmy często już tym zmęczeni.
Dobrze, że pozostało jeszcze parę lat,
bo wciąż jesteśmy niedouczeni.
Zmienia się wszystko wokół nas,
każdy następny dzień jest inny.
Myśl ta zadręcza mnie raz po raz,
że tej niewiedzy jestem też winny.
W głowie się rodzi również obrona,
by można odrobinę też ulgi doznać,
że myśl ludzka, choć nieujarzmiona,
nie będzie w stanie wszystkigo poznać.
Jak bardzo trudny jest los człowieka,
po latach każdy to poznaje,
że czas na nikogo nie poczeka,
choć do poznania tak wiele zostaje.
pomidor
Komentarze (7)
Czytając wiersz czuje sie rytm wiersza, wyraźnie
podkreślony. Piękne przesłanie dopełnia całości. Tylko
nie wiem dlaczego nie mam tych wszystkich określeń pod
Twoim wierszem i nie wiem jak go zakwalifikowałeś.
W młodości potrafimy tyle przyswoić wiedzy ,wszystko
wydaje się osiągalne,na wyciągnięcie ręki.Horyzonty z
biegiem lat zawężają się.Tylko niewielu potrafi
cieszyć się odkrywaniem "nowych lądów" do późnej
starości,tacy są wiecznie młodzi.Pomału ogarnia nas
rezygnacja,nie przeskoczymy pewnych spraw,nie poznamy
niepoznawalnego.Ciekawy temat poruszyłeś...:)
Przecież aforyzmy mówią że człowiek się do śmierci
uczy i głupi umiera. Umiemy to, czego praktycznie
nauczyło nas życie i to jest poniekąd piękne i ma
swoją wielką wartość. Pomyśleć że młodzi może mają od
nas wiedzę wyuczoną, ale nie dorównają nam tym, co my
wiemy na pewno. Bardzo mądry ten twój wiersz, zmusza
do zastanowienia nad czasem, życiem, ale to nie jest
zbyt budujące.
i sto żyć mało ,by poznać świat ,by poznać myśl
człowieka i ważne jest to by każdego dnia uczciwie
żyć i na jutro mądrze czekać
Życie to najciekawsza księga, czytamy ją chciwie, ale
nie doczytamy jej do końca. Jeden przerzuci zaledwie
kilka kart, inni wiele rodziałów i ciągle bedzie czuł
niedosyt. To właśnie jest zawarte w twoim
wierszu.Epilog zawsze jednaki...
Bardzo mądra puenta tego wiersza... "po latach każdy
to prawo poznaje... " Wiersz życiowy, refleksyjny...
ładny.
Podoba mi sie rytm tego wiersza. W Twoich rozwazaniach
o zyciu przebija - samo zycie.