Trujące rośliny
Za szybą świat jakby we mgle,
czy w dzień, czy w noc,
na paraboli czasu waham się,
i czekam, czekam wciąż, by ktoś,
choć raz podał mi dłoń...
Nie puszczał, trzymał mocno tak,
by niestraszny stał się mrok,
i płacz, i łzy, i życia brak...
autor
Thierry
Dodano: 2008-11-28 16:45:43
Ten wiersz przeczytano 856 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
tesknota za silna dlonia ktora pewnie poprowadzi w
swiat i odegna wszystkie troski ciekawy wiersz +