Trup
Ma zimne dłonie, oczy szkliste,
A nad nim brzemię wiekuiste.
I usta sine, zimn, drętwe,
I wszystko jest mu obojętne.
Serce przestało bić na wieki,
A śmierć zamknęła mu powieki.
I leży teraz w ciasnej trumnie
I wie, że nikt go nie rozumie.
Pośród cmentarnej ciszy smutnej
wspomina życie swe okrutne.
I wie, że po nim pozostanie-
Szkielet, grób, płacz i wspominanie...
autor
Loczek M
Dodano: 2008-08-18 20:21:16
Ten wiersz przeczytano 671 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Ładny wiersz. Intryguje mnie świadomość po śmierci.
Ciekawy wiersz i bardzo ładnie napisany. Mieć
świadomość po śmierci...ciekawy.
Temat dość zaskakujący, ładnie napisany wiersz:)
Ładny wiersz, rytmiczny. Podoba mi się.
Świadomość ( i nic poza tym) po śmierci? hmmmm...
ciekawy punkt widzenia :)