Trzeba, by żyć
Trzeba zbić kolano, by nauczyc sie chodzić,
Trzeba się sparzyć, by poznać granicę,
Trzeba się zgubić, by zacząć szukać,
Trzeba przegrać, by zrozumiec błędy...
Trzeba być zdradzonym, by docenić
zaufanie,
Trzeba stracić przyjaciela, by zrozumieć
jego wartość,
Trzeba sie urodzić, by umrzeć,
Trzeba dawać, by ktoś mógł otrzymywać...
Trzeba zaznać smutku, by dowartościować
radość,
Trzeba służyć, by uczyć się miłości,
Trzeba upaść, by się podnieść,
Trzeba kochać, by żyć...
A co trzeba żeby być kochanym?
autor
kingula:)
Dodano: 2008-04-27 16:48:24
Ten wiersz przeczytano 553 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Trzeba cierpliwie czekać na to cudownie uczucie... Na
pewno przyjdzie. Wiersz bardzo mądry, taki
codzienny... życiowy. +
,,Trzeba wyjść od siebie i iść na przeciw
drugiego"...piękny,dojrzały,głęboki,
refleksyjny...jeśli znajdziesz odpowiedź na to
pytanie, to będzie znak,że ,,...ktoś mnie
pokochał,świat nagle zawirował bo,ktoś mnie pokochał
na dobre i na złe"...
Modlitwa na pewno też pomoże. Dobry wiersz. Pozdrawiam
:)
Pięknie skomponowany wiersz. Tyle rzeczy trzeba
przeżyć, żeby nauczyć się życia. Na zadane na końcu
pytanie chyba nikt nie odpowie. Na miłość nie można
zapracować. Albo się ją dostane, albo nie...
Trzeba przestać szukać na siłę. Ale się wymadrzyłem.
Pewnie, że nie mam bladego pojęcia. Podoba mi się
treść, forma mimo usilnych starań niewiele niweczy.