Trzeba zachować ten dramat...

sekwencje się powtarzają
zawsze jest jakiś błądzący męższczyzna i błądząca kobieta
za rogiem ulicy ulica bez okien i drzwi pusta ślepa
gdzieś dramat utraconej cnoty gra skowronek
dłonie i tamburyn pozdrawiają świt
na wysokim wzgórzu składają ofiarę z koźlęcia
mistrzowski rzut włócznią rozrywa powiekę szaleńca
obłożony bańkami starzec zasypia pod kołdrą czasu
rzeka popiołu i iskier jednoczy wulkan z powietrzem
poskromiona pantera wita się z muszlą cichnącą w morskiej toni
krawiec i kat oraz oporządzacz trupów
dbają o ciało anielskiej k..y którą znam widziałem
- to nie to, nie te wrota -
to ktoś znów zabłądził
nie znaleźli zasypanego pod śniegiem
przebił się okręt - przez morze ognia i
piskląt morskich przezroczyste serduszka
- oko - do winy i kary, łez pociągu,
ciszy wyznającej prawdę wrzasku,
do pogmatwanej wiary i łez blasku, do..
świetlistości Angeli Braun

autor

Belamonte

Dodano: 2009-05-20 23:00:51

Ten wiersz przeczytano 603 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie