Trzeba żyć
Wiersz z szuflady. Pozdrawiam wszystkich co do mnie zaglądają i moje potwory czytają.
Kto wie jak żyć
gdy wiatr łzawi oczy
nie wiem jak przetrwać
ciemność nocy
Kiedy samotność
mnie otula
jak za ciasna
nocna koszula
Nie mogę żyć
w deszczu łez
gdy jesień życia
bezlitosna jest
Gdy błękit nieba
wśród chmur znika
a w sercu brakuje
miłości promyka
autor
graynano
Dodano: 2019-06-21 11:22:27
Ten wiersz przeczytano 1066 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (26)
No trzeba (zyc)
Pozdrawiam:)
Czytelnie oddana trudna chwila.
Miłego dnia:)
Czytelnie oddana trudna chwila.
Miłego dnia:)
Ach, ten brak miłości, za często
i u za wielu lubi długo gościć.
Jeśli chce zawitać, sama do nas zapuka,
ale to jest już wyższa losu sztuka.
Jeśli nie, kochanych z niekochanymi
i tak pochłonie kiedyś ciężka gleba,
Więc na przemoc miłości szukać nie trzeba!
Witaj graynano.
Jak tu żyć bez milosci?
Kąpać się we własnej złości?
Bycie samotnym rzadzi sie ( niestety) innymi prawami.
Ale mozna zyć!
Wola życia!! To element, ktory potrafi czlowieka
"wywindować" do góry.
Reszta sama przyjdzie, i wynagrodzi!
Ładna treść i troche smutna.
Pozdrawiam serdecznie
Samotność bywa smutna, a nawet okrutna... A wiersz
zajmujący. Pogodnych dni życzę, Grażynko :) B.G.
:)+
To prawda, że dla ludzi samotnych jesień życia jest
smutna i bezlitosna.
Ciekawy wiersz, wzięty z życia.
Miłego dnia, Grażynko :)
Bez miłości nasze życie jest niepełne ...zatem życzę
peelce spełnienia :) Pozdrawiam :)
Wkradł się chochlik/ za ciasna /
/za ciasna/
Oby promyk wszedł! :)
Pozdrawiam
Podoba mi się jego lekkość. Jest jak smaczny deser.