trzepot skrzydeł

do miłości

wśród szumu rzeki pluszczącej
kryjących ja od huku miasta
szemrzących liści pożólkłych
stoją

jemioła ich stróżem
wysoko Boską reką zawieszona
przeznaczenie wróży

stoją wpatrzeni
w błękit i brąz dystansu niewielkiej
przestrzeni
dwóch serc uderzających rytmicznie
w dzikim szale
bez opamiętania
dwóch oddechów przyspieszających
po to by ucichnąć za chwilę

gorąco dnia pochmurnego czujący
kochankowie
a w głowach ich szumi trzepot
skrzydeł motylich

autor

meg20

Napisany: 2009-09-07 Dodano: 2009-09-07 22:44:32

Ten wiersz przeczytano 483 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie