Tu jest coś najdroższego

Ziemia miłością płonie

Od wielu, wielu lat, widzę to oczyma,
kiedyś były młode, dziś oczy dziadka
ulica dzieciństwa, ulica zabaw, uciech,
ulica miłości zdrady, zapomnienia,
od zarania dnia mojego - moja mała kraina.

Tu bezpiecznie żyję, tu ludzie swoi jak rodzina,
znamy swe imiona, nazwiska , ktoś rodzi się, ktoś umiera.
Moje miasto okolone jest zielenią, w stawach z niebieska wodą
Przybywają białe łabędzie,ich miłość, tu ich małe się rodzą

Życie całej mojej rodziny związane jest z tym miastem, dzielnicą
Na cmentarzach nasi antenaci, w szkole najmłodsi się uczą
Pozostać wiernym temu skrawku śląskiej czarnej ziemi
To żyć godnie w rodzinie, duchu miłości z wszystkimi innymi

Znam każdy zakątek wszystkiego co tu jest proste i piękne
Znam od szczenięcych lat, pamiętam ile tutaj było biedy i nędzy
Nie ma tu fajerwerków, pomników – wielkich banków z pieniędzmi
Tu jest coś najdroższego, biorę grudkę śląskiej ziemi w dłonie,
ona miłością płonie

Wiersz poświęciłem mojej 81 wiośnie życia

Autor: slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2016-03-21 Dodano: 2019-03-21 04:10:19

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie