Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Tułacz.

Siadł znużony wędrowiec nad brzegiem strumienia
Siadł pod lipą dumną, obok polnego kamienia
Siadł – miał dosyć drogi w wiecznym pylnym trudzie
Siadł – miał dosyć życia, co idzie po grudzie

I zanurzywszy nogi w skrym, rwistym strumieniu
Zapatrzył się w drzewo, rozparty w kamieniu
Wtem nagle usłyszał pod głową śpiewanie
Głaz o życiu nucił, życiem skały – trwanie

Nieruchome, bezwolne zapatrzenie w wieki
Które przemijają wokół niczym wody rzek
I nagle człowiek spostrzegł, że i strumień nuci
Śpiewał, że nic jego wody w góry nie zawróci

Strumień śpiewał o brzegach, że lądu pilnują
Śpiewał o korytach, które ku morzu kierują
Lecz pieśń zagłuszył szum lipy, i w szumie była mowa
O trwaniu, o wzroście i o słońcu słowa

Siedział wędrowiec nad brzegiem pod lipą tuż obok kamienia
Siedział i słuchał jak pieśń łączy się, przenika, zmienia
I nagle zrozumiał... wstał, uśmiechnął się i kurz otrzepał
Całe życie, cały świat, przecież gdzieś na niego czekał.


Sam nie wiem co mnie naleciało na jakiś taki moralitet.

autor

BERTio

Dodano: 2006-09-26 16:00:52
Ten wiersz przeczytano 470 razy
Oddanych głosów: 5
Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »