tułacze.....

znużony sługa... cień
podąża ku ciemności
na plecach niosąc garb
straconych możliwości

za nim się wlecze Pan
niosąc na kiju węzełek
pełen osiągnięć swych
zamkniętych w jeden... supełek

każdy z nich idzie oddzielnie
być parą nie mają już serca
zbyt dumny... kiedyś Pan
oraz cień zwykły szalbierca

przez lata ze sobą związani
tak wiele mieli nadziei
lecz w końcu ich bilans zaskoczył
i pewnie na zawsze rozdzieli

jeden tu złoży swe kości
na wieki zamknięty w marmurze
ten drugi się będzie błąkał
w swojej wędrowczej naturze

autor

kazekpolak

Napisany: 2005-11-15 Dodano: 2005-11-15 11:38:37

Ten wiersz przeczytano 579 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie