Tunel życia

Przyjaciel jest zawsze człowiekiem wspaniałym

Ide drogą ciemną chodze w ciemnościach sam
W tunelu ciągnącym się cały czas ide w nim sam
Boje się tego że nie widać nic
boje sie wszystkich myśli przytłaczających mnie
czuj wielki starch bo tunel końca chyba nie ma
Ide już tak długo cały we własnej krwi
Kolana, dłonie , twarz i serce brudne ociekające krwią
Nagle słysze kroki, szybki bieg
nie wiem co robić bać się ich czy cieszyć że ktoś tu jest
I znowu któryś to już raz padam na twarz
a kroki zbliżają się już za sobą czuje je
Nagle wszystko rozjasnie troche się
Kojacą radość w sercu czuje
Czuje też dłoń na ramieniu mym
Podnosze się a Ty mocno przytulasz mnie
Szeptasz wiele slów a on wszystkei łagodzą mój ból
Ten tunel tak czarny brudny i smutny bez końca
to życie me.......
a ta osoba co tuli leczy słowami mnie
To Ty mój aniele najwspanialszy który jako jedyny
rozjaśniasz me bez końca jak czarny tunel życie....

a ja tak wielkiego mam dziękuje:*

autor

nikt_wazny

Dodano: 2005-02-26 11:56:42

Ten wiersz przeczytano 587 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie