Twarde życie

Nie było moim zwyczajem,
By łaski błagać u wroga.
Gdyż duma ważną się staje,
Jak będzie cierpieć uboga.

O litość też nie prosiłem,
Wolałem zginąć w boleści.
Bo zawsze prawość czyniłem,
Bez słowa daremnej treści.

Kolana zgiąć nie umiałem,
Pokory dając zmęczenie.
Ja wiarę swoją kochałem,
A było to zapomnienie.

Pieniędzy liczyć nie umiem,
Do złota czuję pogardę.
Skromności cecha brzmi dumnie,
Szczególnie, gdy życie twarde.

autor

Grand

Napisany: 2017-09-01 Dodano: 2017-09-02 09:52:50

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie