Twarze
Gdzieś w tramwaju,w podróży,gdzieś w
drodze
mimo myśli pędzących jak głazy
konsekwentnie i coraz srodzej
zamrażamy wyraz swych twarzy
Czas rysuje nam kształty zastygłe
w wzór pomnika rysów rzeżbionych
mimo tego co za oknem mignie
mimo tworów wzrokiem chwyconych
Nie wie widz co w duszy nam gra
czy trwa właśnie radość czy smutek
jeden wyraz twarzy nasz zna
jakby pieśni znał jedną nutę
Tak to dziś,jutro,za miesiąc
lecz czy wczoraj?- dziś ciężko
powiedzieć
gdzieś w tramwaju,w podróży,gdzieś w
drodze
i gdzie jeszcze?-Bóg raczy wiedzieć
Komentarze (2)
Coś pięknego! Nigdy nie wpadłam na to, a to takie
oczywiste! "jakby pieśni znał jedną nutę" - świetnie!
naprawdę świetnie! Pozdrawiam.
temat jest bardzo ciekawy, mądre słowa i fajna budowa
wiersza....