W twoich objęciach

Odsłoń swe oczy nie płacz kochanie
Pragnę pozbierać to co zgubiłem
Zanurzyć głowę iść po dywanie
Kwiaty układać gdyż się zrodziłem

Ta miłość kwiatem w niej się rozmadlam
Światło w odsłonie rozjaśnia dzień
Skropione gąszcze pięknego jadła
Podążam krokiem i widzę cień

Parawan szczęścia spowija młodość
Jasne płomienie liżą tą przestrzeń
Odrzucam starość i dawną wrogość
Pamięcią sięgam zdobycze wejrzeń

Piękne odbicie form świata tego
Zwiastuje źródło co nie przemija
Płynąca woda słowa twojego
Warg moich w deszczu powab omija

Gęstwina wspomnień osładza życie
Gasnący płomień ogniska tego
Piewca ogłasza twoje przybycie
Pragnę i widzę orła białego.

autor

Zbigniew_Dumowski

Napisany: 2016-12-15 Dodano: 2016-12-15 14:57:09

Ten wiersz przeczytano 643 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie