Twoje oczy
Kim jesteś dla mnie,kim jesteś
człowieku,
że twój obraz noszę w sercu wyryty ?
Ciężko chorą mam duszę,a przy tym
nie ma na to odtrutki ,ni leku.
Co sprawiłeś,to urok , czy czary
że oddałam się sama w niewolę ?
Szłam ku tobie drogą poprzez pole,
poprzez las i wąwóz ciemny,stary.
Wiatr mnie smagał,deszcz zmoczył,
skronie słońce mi paliło,
ale co tam,warto było
by móc ujrzeć twoje oczy.
Twoje oczy miast balsamu i leku
na mą duszę w letargu,w omenie.
Serca mego zgasiłeś pragnienie
mój jedyny na świecie człowieku.
autor
Ewa Smietanowska
Dodano: 2013-07-26 21:25:28
Ten wiersz przeczytano 1232 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
podoba mi się pozdrawiam
Wiersz sercem pisany. Pozdrawiam
Ładny wiersz, i najważniejsze że było warto:)
Miłości nie da się pojąć, a dla tego jedynego
poświęcisz wszystko..
Wiele emocji w wierszu.
Pozdrawiam:)
to słodka niewola miłości ....piękny wiersz
pozdrawiam - miłego dnia:-))
Żar oczu potrafi zgubić.
Wiersz mi się podoba. Pozdrawiam serdecznie.
super pozdrawiam :)
podoba mi sie-pozdrawiam serdecznie
Jest marzenie, pragnieniem i serca
utęsknieniem.Ładnie.Pozdrawiam.
Jest tym kim pragniesz aby był
wersami dotykasz duszy
Bardzo mi się podoba.Pozdrawiam
Bardzo na tak...Pozdrawiam:)
Tropem zwierza przez las idzie miłość Twa - a Ty tu w
samotności?
Ładny wiersz , pozdrawiam :)
Bardzo mi sie podoba:)
To musi być wyjątkowy mężczyzna,który wart był tylu
poświęceń i wzmagań.Ale jeżeli masz teraz radość i
satysfakcje to życzę powodzenia.Pozdrawiam.