Ty...

Nie ma cię przy mnie i nigdy nie będzie,
choćbyś przemierzał stepy, choćbyś był wszędzię.
Nie będzie cię przy mnie, nie będzie we śnie.
Straciłam nadzieję i tylko Bóg jeden wie,
jak bardzo ta miłość do ciebie,
przemieniła się w nienawiść do siebie.

W rozbitym lustrze widzę swój wizerunek,
serce obiera zaś inny kierunek.
Ku innemu chcę się unosić,
i na wyżyny miłości znów się wznosić.
Lecz jak mam zapomnieć o wspólnych marzeniach,
gdy ty wciąż pojawiasz się w mych pragnieniach?

autor

Kornelia

Napisany: 2004-07-22 Dodano: 2004-07-23 01:11:02

Ten wiersz przeczytano 1488 razy

Oddanych głosów: 49

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie