ty mi podaruj
ty mi podaruj drogę do siebie
namalowaną blaskiem na wodzie
do wysp szczęśliwych nazwanych niebem
pod cieniem powiek w nowiu pobłądzę
ty mi podaruj ciche ustronie
nazwę je portem dla naszych myśli
kołysząc żagle zefir zapłonie
gdy cię wyplączę z myśli bezwstydnych
ty mi podaruj w ciszy wieczoru
z ramion kołyskę gdy burza w sercu
zabiera oczom magię kolorów
bym zrozumiała żeś moją twierdzą
wiernemu czytelnikowi...
autor
Colett
Dodano: 2008-10-30 18:26:02
Ten wiersz przeczytano 649 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Piękny?, to za mało powiedziane, wiersz jest cudowny,
zjawiskowy. Pozdrawiam.
Piekny wiersz, chyba najbardziej poprzez prostote
mysli i slow oraz koloryt fantazyjnych obrazow- TAK
TRZYMAC!