Ty moje życie

Gdy już z desek zejdzie ma ostatnia scena,
prozą wszystkie białe kartki się wypełnią,
to ja wtedy życie moje, wyjdę z cienia
a ty będziesz już się chciało rozstać ze mną.

Policzymy pozrywane kalendarze,
przebiegniemy od początku wszystkie ścieżki,
żal nam będzie niespełnionych jeszcze marzeń,
wypalonej już do końca naszej świeczki.

Proszę zostań tutaj ze mną choć przez chwilę,
naprawimy jeszcze co do naprawienia,
więc przebukuj wypisany wcześniej bilet,
bo chcę skończyć, co tu miałem do zrobienia.

Jak już wszystko to co było nie skończone,
swoim krokiem jutro przejdzie do historii,
to my niskim pochylimy się ukłonem,
dniom wczorajszym co po szlakach nas tu wiodły.

Kiedy kręte nasze ścieżki się rozejdą
i pożegna się już z nami wspólna droga,
powiedz tylko, że ci dobrze było ze mną,
odkąd żeś mnie powitało w swoich progach.

Kazimierz Nowacki

autor

Kazimierz

Napisany: 2015-06-12 Dodano: 2015-06-12 10:49:34

Ten wiersz przeczytano 1010 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie