Ty Nie Żyjesz

Krzyczysz do nich
oni Cię nie słyszą
machasz dłonią
oni mają zamknięte oczy

kolejny raz musisz uświadomić sobie, że ten jedyny raz
nie poczujesz kolców róży, nie zliżesz własnej krwi
kolejny raz musisz uświadomić sobie, że ten jedyny raz
nie dotkniesz ustami cierpkiego smaku słów, nie będziesz latał pod wiatr
nie, nie umarłeś, Ty nie żyjesz

wszyscy ludzie bez wnętrza i bez zapachu
podnoszą twarz do góry , by krzyknąć Ci do ucha
Ty nie żyjesz, Ty nie żyjesz, Ty nie żyjesz

Z płaczem pytasz się, jak masz żyć
wołasz Shopenhauera, Kanta, Sofoklesa
lecz przecież oni dawno umarli
bezwoń ludzkich uczuć rozprzestrzenia się
masz wrażliwe nozdrza
nie, nie umarłeś, Oni mówią, że nie żyjesz

Ostatni raz, kiedy będziesz myślał , że nie wstaniesz z podłogi w przejściu
uświadomisz sobie, że aby żyć będziesz musiał sobie znaleźć ciemną kryjówkę
w której będziesz światłem
nie, nie umarłeś, Ty ciągle szukasz życia w innych
zobacz, że jest w tobie

autor

cloud

Napisany: 2006-01-01 Dodano: 2006-04-06 14:13:51

Ten wiersz przeczytano 753 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie