Tydzień 2

[tydzień 1 tutaj: http://wiersze.kobieta.pl/wiersze/tydzien-538180]

Zaczęła się niedziela
i spróbowałem zaplanować przyszłe życie.
Jednak czy można tak bardzo ufać swoim siłom i możliwościom?
Zamiast słońca nadejdzie wichura i burza
(pogrzeb w miejsce wesela).

Wyszło już w poniedziałek,
że da się złapać coś takiego, jak kamica.
Od tego się nie umiera, ale boli i trzeba być cierpliwym.
Stękasz i chodzisz, by urodzić te kamienie
(tracąc życia kawałek).

We wtorek już po bólu,
mogę śmielej i radośniej spoglądać na świat.
Wcielam w czyn plany, spełniam zadania, wyciągam rękę po nagrody.
No, dobra! Udało się i wszystko mi wyszło!
(ciesz się z tego, mój królu!).

A co zdarzy się w środę -
- zajaśnieje gwiazdka zdrowia i pomyślności?
Może wreszcie by tak było, ale spalił mi się rano samochód.
Nic wielkiego się nie stało, trochę kłopotów
(mam nowy, na osłodę!).

Dni biegną, znowu czwartek.
Ojciec mówi: "Byś się ożenił, ustatkował!".
Kandydatki na małżonkę jeszcze nie poznałem, wszystko przede mną.
Kiedyś poszukam, ale czy wystarczy jedna?
(spróbuję, na początek).

Zobacz, stary, już piątek!
Można gdzieś wyskoczyć - do lasu, nad jezioro.
Zamówić hotel, kupić flaszki i zapolować na takie laski,
które dobrze wiedzą, o co w tym wszystkim chodzi
(że uczucie? wyjątek!).

I najlepsza sobota!
Trochę człowiek odpocznie, pokręci się w koło.
Z tamtą czarną można jeszcze raz spróbować, była chętna i niezła.
Jutro trzeba będzie wracać, bo pojutrze znów
(niech to licho!) - robota!

autor

Janusz Krzysztof

Napisany: 2020-01-19 Dodano: 2020-01-19 20:38:10

Ten wiersz przeczytano 931 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie