Tyle lat
Hospicjum
Tyle lat przeżył pan Jan
A teraz leży tu sam
Choć dużo ludzi się tu przewija
Ja widzę że życie przemija
Kiedyś miał pasje i błysk w oku
I swoje wizje co roku
A przecież moc życia w nim tli
Czy ma policzone dni?
Kto wie co w sercu człowieka się dzieje
Może wiara, nadzieja i miłość kuleje?
Zwątpienie w cel takiej bezradności
Ma wiele w sobie cierpliwości
uczymy się od starszych ludzi cierpliwości i wiary w życie
Komentarze (12)
wiersz z przekazem,pozdrawiam
Kochajmy ludzi, nie marnujmy tego uczucia, jest takie
piękne.
Spieszmy się kochać ludzi ,tak szybko
odchodzą,,,wiersz bardzo mnie poruszył i przypomniał
wiele..
Życie jest tajemnicą, do końca..
Wiersz dość mocny w przekazie,ale prawdziwy do
bólu.Trzeba mieć dużo siły i pokory w sobie,aby
poruszyć temat trudnej starości i przemijania.Skoro
poruszasz tę sferę,to masz silną osobowość.
Będę zaglądać w twoje wiersze
a tymczasem pozdrawiam.
Jeżeli życie godnie przeżyłeś sam nigdy nie
pozostaniesz :)pozdrawiam
widzę, że poruszasz bardzo smutne i bardzo trudne
tematy. co do techniki wiersza nie będę się
wypowiadać. Z czasem udoskonalisz swój styl.
powodzenia. Pisz, co Ci serce dyktuje. Czytaj dużo.
Sama zauważysz jak układać rymy, jak operować
średniówką i co zrobić z rytmiką w wierszu.
Powodzenia.
najsmutniejsze jest to, że leży tam sam - samotny
człowiek -smutne bo prawdziwe aż serce ściska -
cieplutko pozdrawiam:)
Poruszający wiersz...Pozdrawiam.
Piękny wzruszający wiersz.Pozdrawiam.
Najtrudniejsze jest to jak patrzysz na cierpienie
drugiego człowieka i jesteś bezsilny.Pozdrawiam i
głosik zostawiam.
wiersz bardzo poruszający niedawno umarł mi dziadek
bylismy z nim do ostatnich chwil.... pozdrawiam