Tyle mi zostaje
Już żółta jesień, idzie biała zima,
życie tak szybko swoje szaty zmienia,
z przeszłego lata dla siebie zatrzymam,
znowu wspomnienia.
Ktoś odszedł z życia i ktoś się w nim
zjawił,
skroń trochę bielsza, trochę grubsza
skóra,
czasem sumienie nie nadąża trawić,
żyje natura.
Nic nie jest wieczne a wszystko się
zmienia,
choć może miłość wciąż w stanie
nietkniętym,
lecz często nad nią przedkładam
złudzenia,
nie chcę być święty.
Spokojem duszy, to znów duszy graniem,
co życie daje staram się doceniać,
z pokorą godzę się na przemijanie,
pieszcząc wspomnienia.
Komentarze (22)
Piękny - jak zwykle ( a i dziękuję:)
Wszystko się zmienia, zostają wspomnienia.
Tyle w nas zostaje ile przeżyliśmy, oby pięknych
chwil.
Pozdrawiam:)
Strofy sofickie. Ladnie :)
Troszkę "drażni" mnie wyliczanie kolorów "żółta
jesień", "biała zima" ( ale nic to) :) . Poproszę o
przecineczek przed "a". Całość= bardzo dobra.
Przemijanie, wspomnienia, ciekawe przemyślenia ++++++
Pozdrawiam pięknie :))
"Niech się dzieje wola nieba,z nią się zawsze zgadzać
trzeba"-jakby to powiedział Fredro...Pozdrawiam
serdecznie...
Dobrze gdy ktoś pomimo wszystko stara się życie
docenić :)
Ktoś odszedł z życia i ktoś się w nim zjawił,....dwa
oblicza .Jestem pod wrażeniem.
Piękne zakończenie, melancholia, tęsknota - w sam raz
do czytania na długie jesienne wieczory. {Podoba}
"godzę się na przemijanie" tak, to naturalne, ale
czy pieścić wspomnienia... lepiej żyć tym co dziś :-)
"z pokorą godzę się na przemijanie..." piękne... a ja
jakoś nie umiem...może dlatego, że mi pusto...
pozdrawiam...
Gdyby nie marzenia i wspomnienia,cóż warte byłoby
życie? Pozdrawiam:)
Pory roku mijają człowiek z każdym rokiem
starszy,siwe skronie świadczą o dojrzałości .A cóż
wspomnienia młodość to chyba każdego gryzie,Czasu
nie zatrzymasz ,bardzo refleksyjny wiersz podoba mi
się.Pozdrawiam.
Witaj...pokora skromność poeto uznanie dla Ciebie,tym
jesteś jakim innym pokazujesz swoją szczerość
Szczęscie gdy można zbierać to wszystko co
najpiękniejsze... ładny wiersz optymizmem pisany.