Tyle piękna
Powiedziałam dziś do niego takie słowa
Gdy w poezji biegliśmy przez łąki kwiatów
Odkąd cię znam jestem bardziej żyć
gotowa
Innym okiem się przyglądam temu światu
Czemu przedtem nie widziałam wokół siebie
Tyle piękna które umiesz wyczarować
Teraz gwiazdy jaśniej świecą mi na niebie
Srebrny księżyc mruga.... by mnie adorować
A nad łąką siwa mgiełka się unosi
Jak muślinem owinęła drzewa w kwiatach
Wczesny ranek skroplił w perły.... wszystko
zrosił
To łzy szczęścia boskie piękno tego
świata
Nie widziałam barw motyli kolorowych
Przecudownych kształtów kwiatów i
odcieni
Nie słyszałam tu muzyków wyborowych
Co się w słońcu od skrzydełek w oczach
mieni
Tyle piękna kryje nam się przed oczami
Gdy patrzymy tylko w siebie zasłuchani
I widzimy tylko to...... co nas porani
A tracimy to co piękne niesłychanie
Jeśli nawet czarny smutek nas przygniecie
Bo przed losem nie ucieknie nikt daleko
Bóg nas stworzył pośród cudów na tym
świecie
A największym cudem..... miłość jest w
człowieku
Powiedziałam-- dziś do niego-- takie słowa.
julka56
Komentarze (15)
Julko, wiersz mnie wzruszył i skłonił do zadumy.
Miłość, rzeczywiście jest motorem wszelkich innych
działań. i jest, jak słusznie zauważasz, cudem, alem
takim zwyczajnym cudem.
przepiekny wiersz jak zwykle .. rymy wspaniale i te
slowa ktore do niego wypowiedzialas .. ahh pieknie i
tak lekko ...
Jak zawsze subtelnie i z poczuciem rymu- czyżby u
ciebie jeszcze "WIOSNA"
Jaki piękny, uczuciowy wiersz... Aż miło się czyta, a
takie czyta się najchętniej:) Cudny wiersz+
"I widzimy tylko to co nas porani,a tracimy to co
piękne niesłychanie"Piękno i miłość jest w człowieku,i
Ty to malowniczo opisałaś,ale i o czarnym smutku
dodałaś,który i mnie i Ciebie nie ominął.Barwny,piękne
metafory,rym i rytm dobrze zachowany.
Powiedzialas do niego bardzo piekne slowa, co wiecej,
poukladalas te slowa w piekny szyk.
No tak- gdzie natura tam i piękno przyrody jest
natychmiast dostrzegalne,a jeśli jeszcze ktoś tak
ładnie ubarwi w różne kolory jak to Ty w tym wierszu
to nic dodać-nic ująć,a tak w ogóle
przypominam sobie mój kontakt z przyrodą z czasów
mojej kawalerki!Teraz zostaje tylko miejsce na miłość
na łonie naszej pięknej natury,a Księżyc niech sobie
mruga..hi-hi!
bardzo twórczy wiersz...bardzo ciekawa forma...i dużo
pięknie dodanych słów...
Zostawiam plus:) i zycze nieustajacej weny twórczej.:)
Bardzo piękny i ujmujący wiersz.trafia do samego
serduszka:*
Halinko nie można sie nie wzruszyć - pieknie- przyroda
jeszcze piękniejsza
gdy pośród niech dwa bijące dla siebie serca.
Przepiękne delikatne opisy przyrody
ostatnia zwrotka - cudeńko !
oczarował mnie Twój wiersz,czytałam parę razy
w piękny sposób opisałaś swoje uczucia...
jesteś zakochana...a miłość uskrzydla...
Piękny wiersz z wielką dozą optymizmu i piękna
Gratuluję
chyba się wreszcie Juleczko zakochałaś, skoro zaczęłaś
widzieć świat w koło tak bardzo kolorowo, piękny
wiersz, bardzo mądre słowa
Jak zawsze pieknie i z duzym talentem......Cudownie
miec Komu powiedziec o swoich uczuciach a zwlaszcza
jesli umie sie to ubarwic taka piekna poezja...
Dziękuję Ci za optymizm, który bezinteresownie
rozdajesz.