tyle się dzieje

Chyba czuję o czym mówisz.
Bywa, że jestem z wrażeniem studni, z której nie mogę
na patrzenie...

Ale dziś słońce przenika firankę, obiecuje.
Napijemy się kawy?
Pozdrowienia :)

Zatrzymalas mnie na dluzej, przemijanie boli,
pozdrawiam

Dobry wiersz, na czasie, chyba sporo osób odczuwa
podobnie...

++ ;-)))

Dzięki Arku:)

nazwałbym to syndromem życiowej klaustrofobii. chyba
czas na zmiany?

zaproponowałem autorom dopisanie własnego zakończenia
mojego wiersza.
jeśli masz ochotę? pozdrawiam :)

Czytałem droga szatynko, że dzisiaj nadrabiasz co
możliwe na Beju? Jak tak, to nie zapomnij brzydkiego
wielbiciela Twojego talentu. :)
Ślę moc serdeczności.

Tak się domyślałam, dlatego rozumiem i doceniam :)

Dziękuję kolejnym gościom za przeczytanie mojego
tekściku.
Mily, jest czas na wierszowanie, ale musi być też czas
na życie:)
Pozdrawiam:)

Pokaż kotku, co masz w środku! :)
Zatrzymująca refleksja.
Pozdrawiam Szatynko :)
Wpadasz na bej jak struś Pędziwiatr ;) Ale dobre i to
:)

Najważniejsze to nie dać się zwariować, zmian nie
powstrzymany. Możemy tylko się z nimi pogodzić i
udawać, że nie widzę już całego jeziora, bo zasłania
mi go ogromny dach, który wyrósł z dnia na dzień :(
Taka odrobina prywaty :)
Pozdrawiam serdecznie :)

my przemijamy, a obok rozwija się nowe,,,pozdrawiam:)

To nie jest śmiech radości. Dla peelki zacieśnia się
horyzont możliwości, dróg, rozwiązań. Czasem siedzi
się tak jakby w matni.
Pozdrawiam serdecznie i zapraszam do rewizyty :)

łanie, optymistycznie...niech się dzieje wola
nieba...:) pozdrawiam niedzielnie

Witaj:)

Danusia tu rozwiała chyba wszelkie wątpliwości:)

Niemniej jednak byłbym za "niestraszne"

Pozdrawiam serdecznie:)